Długosz zawitał do swoich włości !
10/11/2021Projekt edukacyjny pn. “W pałacu naftowego filantropa – larp o Władysławie Długoszu” został zrealizowany przez Stowarzyszenie Pospolite Ruszenie z Krakowa i dofinansowano ze środków Fundacji BGK w ramach drugiej edycji programu “Dzieci Kapitana Nemo”. Stowarzyszenie zrzesza pasjonatów, którzy za pomocą autorskich gier popularyzują zapomnianych bohaterów.
Dzięki współpracy partnerskiej z Uczniowskim Klubem Sportowy Junior z Siar udało się zaangażować młodzież ze szkół w Siarach i Sękowej do larpu czyli specyficznego teatru improwizowanego z grą fabularną. Ideą larpów jest wcielanie się w role postaci, odgrywanie ich i przeżywanie rozterek swoich bohaterów. Młodzież angażując się poznaje historię, wybitne postacie ich życiorysy w sposób spontaniczny. Pod kierunkiem projektantów larpowych oraz instruktorów teatralnych uczniowie przygotowali własny scenariusz gry pt. “Bal w Siarach” Na bal do Władysława Długosza przyjeżdżają przedsiębiorcy naftowi aby poznać sławnego przedsiębiorcę i naftowca.
Rys historyczny Władysława Długosza do larpu
Przyszły magnat naftowy i senator II Rzeczpospolitej, początkowo nie miał szczęścia do nafty – stracił swoje oszczędności w nietrafionych odwiertach. Zatrudnił się u kanadyjskiego pracodawcy Williama Henry Mac Garveya (założyciela słynnej fabryki narzędzi Glinik), który wysłał go z ziemi gorlickiej do Borysławia (dzisiejsza zachodnia Ukraina). Wytrwałość i umiejętności techniczne zwróciły się przedsiębiorcy. Dowiercił się w Borysławiu bardzo obfitych złóż. Wkrótce stał się nie tylko milionerem, ale również skutecznym przedstawicielem młodej branży naftowej w zaborze austriackim. Zaangażował się też w działalność niepodległościową w Polskim Stronnictwie Ludowym. Pod koniec I wojny światowej wygłosił w wiedeńskim parlamencie znaczącą mowę niepodległościowej. W Siarach odnalazł miłość swojego życia – Kamilę z Dembowskich – oraz swoją rezydencję. Do dziś ozdobą miejscowości jest przebudowany przez Długosza pałac. Mieszkańcy Siar i okolicy wspominają go również jako dobrego pracodawcę i filantropa, który chętnie udzielał pomocy lokalnej społeczności i stawiał na podniesienie poziomu edukacji finansując między innymi internaty dla polskiej i łemkowskiej młodzieży.
Więcej:
