Ropica Górna
Gdyby dawniej istniały dowody osobiste, mieszkańcy Ropicy straciliby majątek na ich wymianę. Od momentu powstania prawdopodobnie w XIV wieku wieś wiele razy zmieniała nazwę.
Najpierw była tylko Ropica, potem Ropica Ruska i Sękowa, ostatnio zaś Ropica Górna.
Niezależnie od nazwy jej historia jest równie barwna jak innych miejscowości w tym regionie. W Ropicy mieszkało ponad 700 osób, zarówno Łemków jak i przedstawicieli innych narodowości. Mieszkańcy trudnili się rolnictwem, we wsi pracował młyn oraz tartak. Przez pewien okres ważną rolę w Ropicy odgrywał alkohol. W 1874 roku istniała tutaj gorzelnia przerabiająca ziemniaki na spirytus. Podczas I wojny światowej w okolicy musiały toczyć się zacięte boje. Żołnierze, którzy wtedy polegli, spoczywają na terenie aż czterech cmentarzy wojskowych. Akcja Wisła także tutaj zebrała swe żniwo. W 1947 roku wysiedlono 195 osób. To co w Ropicy od zawsze najważniejsze, było czarne i tłuste. Obecność ropy była dla miejscowych oczywista jak powietrze, a świat dowiedział o niej na wystawie światowej w Wiedniu. Pod koniec XIX wieku w Ropicy działało kilkanaście spółek naftowych zatrudniających około150 osób. Ropę pozyskiwano z ponad 70 szybów. Wydobywano ponad 200 ton ropy rocznie. Szyby w większości były kopane, wiercenia zastosowano w tutejszych kopalniach dopiero w późniejszych latach. Najgłębiej bo aż do 500 metrów, dowiercono się w 1933 roku. Wydobycie ropy naftowej trwało w Ropicy przez wiele lat zarówno w okresie miedzy wojennym jak i po 1945 roku. Dziś w Ropicy przemysł naftowy już nie istnieje. Tu i ówdzie straszą resztki urządzeń i wystające z ziemi rury.
Może mieszkańcy powinni jednak wybrać branżę procentową?
Jak dojechać:
- z Gorlic, drogą wojewódzką 977
Szlaki
– rowerowe: żółty, Winny szlak Rowerowy
– inne czarny, dojściowy do cmentarza nr 77
Zabytki i ciekawostki
- cerkiew p.w. św. Michała Archanioła
- dwa cmentarze parafialne
- cmentarze z I WŚ nr 66,67,68,77
- okopy z I WŚ wokół Brusów
